martes, 21 de junio de 2011

O 15-M e "Mouseland"


Las instituciones de la república han sido degeneradas,
sobre todo por el dinero. ..
…la desilusión con los políticos, los aparatos de los partidos
y sus políticas nunca ha sido mayor.
No deberíamos ignorar esos sentimientos…

Algo va malTony Judt


Onte domingo celebráronse con grande éxito as manifestacións do movemento 15-M en toda España. O número de asistentes foi moi importante; pénsese que esta xente non ten as infraestructuras dos partidos ou outras asociacións que todos coñecemos, capaces de poñer en circulación a miles de autobuses para trasladar ó persoal adepto a Madrid ou a outras capitais. Por outra banda, este movemento conseguiu algo moi difícil, e moi revelador: que ningún medio de comunicación importante os apoie de forma clara; na mente de todos están as manipulacións informativas da semana pasada tratando de convencernos de que o movemento estaba derivando cara a violencia –chegando nalgúns casos a usar imaxes que correspondían a disturbios noutros países-. Os mesmos que facían bromas co tema do lanzamento do zapato a Bush ou coas “trifulcas” noutros parlamentos cando os deputados chegan ás mans, os mesmos que quitaban importancia ás agresións ó presidente do Parlamento de España e ó seu fillo cando asistían a unha manifestación antiterrorista, escandalízanse agora porque lle mancharon a chaqueta a unha deputada catalana ou porque algún outro levou uns empuxóns...

Resultan indignantes as declaracións dalgúns políticos que tratan de quitarlle importancia ás manifestacións  dicindo que a verdadeira democracia está nas urnas.  Parvada semellante sería considerar que a verdadeira xustiza está nos tribunais exclusivamente ou que a verdadeira relixiosidade demóstrase coa asistencia ós oficios litúrxicos. Non, a todos eles diríalles que non hai peor xordeira cá dos que non queren oír, e  que é conto vello e falso tratar de reducir a democracia participativa ó exclusivo deposito periódico dun voto. Mirade senón o vídeo adxunto que me enviaba hai un par de semanas o amigo Carlos Núñez “Le Vieux”:



A fábula, de 1962, foi creación de Thomas Douglas (1904-1986), destacado político socialdemócrata canadiano,  principal impulsor do sistema público universal   de saúde nese país de Norteamérica. E paréceme que vén que nin pintada.